Adaptacja


Wejście 3-latka w nowe środowisko jest ogromnym przeżyciem zarówno dla dziecka, jak i dla rodziców. Prawidłowa adaptacja, przeprowadzona wspólnie przez pedagogów i rodziców, pozwoli zminimalizować stres dziecka, wzajemnie się poznać i zbudować zaufanie, harmonijnie rozwijać się dziecku w nowym otoczeniu (dziecko, które czuje się bezpiecznie, otwiera się na nowe bodźce i szybciej się uczy). Podczas adaptacji, współpracując z rodzicami, poznamy potrzeby, upodobania i charakter dziecka. Wspólnie zdecydujemy o tym, kiedy dziecko będzie gotowe, by samodzielnie zostać w grupie. Pamiętajmy, że etap adaptacji wymaga aktywnego udziału rodziców. Podczas jego trwania, przejdziemy drogę od wspólnej zabawy dziecka z rodzicami w nowym otoczeniu, do samodzielnego pozostania przedszkolaka w grupie rówieśniczej. Zanim jednak dziecko przekroczy po raz pierwszy próg przedszkola, rodzice powinni przygotować swoje dziecko. Jak przygotować swoje dziecko do przedszkola?
	Pozytywne myślenie o przedszkolu, informowanie dziecka o tym, że będzie tam spędzać czas w towarzystwie innych dzieci bez rodziców. Warto jak najwięcej opowiadać o nowym miejscu, żeby potem dziecko nie czuło się tak nieswojo w nowym miejscu, zwłaszcza kiedy nie będzie już obok niego mamusi.
	Dobrze jest wstawać w miarę wcześnie, żeby nie śpieszyć się za bardzo. Dziecko powinno bez pośpiechu rozpocząć swój dzień. Trzeba pamiętać, że maluszki robią wszystko dużo wolniej niż dorośli. Poganianie malca powoduje, że jest jeszcze bardziej zestresowany i może gorzej znieść rozstanie z mamą.
	Przez pierwszy miesiąc odbieramy wcześniej dziecko z przedszkola i stopniowo przedłużamy jego pobyt. W końcu kiedyś będzie się musiało przyzwyczaić do nowego miejsca.
	Dotrzymujemy słowa. Debiutujący przedszkolak powinien być pewny, że może polegać na swoich rodzicach. W ten sposób zapewnia się mu poczucie bezpieczeństwa.
	Okazywanie spokoju podczas rozstania, które nie jest łatwe ani dla rodziców, ani dla samego malca. Trzeba jednak zachować „ zimną krew” i nie pozwolić sobie na to, żeby wspólnie z dzieckiem roztkliwiać się. Część dzieci histeryzuje tylko przez chwilę, a kiedy mama czy tata będą już poza zasięgiem wzroku, nagle uspokajają się.
	Dajmy dziecku jakąś rzecz, która będzie się kojarzyła z domem (np. maskotka, ulubiona zabawka lub książeczka).
	Zorganizowanie czasu na bycie z dzieckiem po odebraniu go z przedszkola.
	Gdy mama podchodzi do rozstania zbyt emocjonalnie, atmosfera paniki może ogarnąć również dziecko – wtedy sugerujemy odprowadzanie dziecka do przedszkola przez ojca.
	Bardzo ważnym elementem jest uregulowanie rytmu dnia w domu i przedszkolu.